Gliceriusz od narodzenia Chrystusa, w życiu świeckim Boecio Cerutti, ur. we Frascati, w Rzymie ubrał szatę zakonną 18 III 1618 r., śluby proste złożył w 1620 r. Śluby uroczyste złożył w Nursji (25 III 1624 r.), a święcenia kapłańskie otrzymał w Rzymie. Jako nauczyciel wziął udział w pierwszym zgromadzeniu, czyli Kapitule Generalnej zakonu na stanowisku sekretarza. Był na niej również w roku 1628. W latach następnych, po krótkim pobycie w Collegium Nazarenum, znalazł się w Narni, skąd w 1632 r. został wysłany do Frascati. W sierpniu 1633 r. razem z o. Janem Stefanem Spinolą udał się do Camalduli de Toscana, skąd powrócił do Rzymu pod koniec stycznia 1634 r.
W 1637 r. przebywał jako rektor w Narni. W latach 1640–1642 brał udział w organizowaniu nieudanej fundacji w Vercoli, skąd przeniósł się do Florencji. Ojciec Mariusz Sozzi mianował go w roku 1643 rektorem Nazarenum, ale o. Gliceriusz sprawował ten urząd tylko przez ok. 20 dni, nim został wysłany do Moricone. Po śmierci Mariusza o. Cherubini wezwał go do Rzymu, mianując go wizytatorem prowincji Neapolu. W październiku 1645 r. został mianowany prowincjałem Rzymu z rezydencją w Narni, gdzie pozostał w czasie innocentyńskiego zawieszenia [Innocenty pozbawił zakon pewnych praw, nie skasował go zupełnie, ale ograniczył jego prawa wprowadzając coś na kształt „zwieszenia” w egzystencji – np. zakonnicy dalej byli zakonnikami, ale mogli opuścić zakon i przenieść się do innych zgromadzeń, nie można było przyjmować nowych kandydatów; w tym przypadku „innocentyńskie zawieszenie” odnosi się do tego okresu, który trwał ok. 10 lat – przyp. wydawcy]. W latach 1656–1659 był rektorem domu św. Pantaleona, po czym został mianowany asystentem generalnym (1659), na którym to stanowisku był prawą ręką o. Kamila Scassellatiego, za którego zgodą dokonał karygodnego spalenia kompromitujących dokumentów z Generalnego Archiwum, dokumentów dotyczących fatalnych lat wizytacji apostolskiej, podczas których Cerutti był stronnikiem i przyjacielem Sozziego i Cherubiniego, co było powodem, iż o. Berro w swoich pamiętnikach przedstawił go w dość ciemnych barwach. Zmarł we Frascati 29 X 1660 r. (por. ES II, 750-1).
