Jan Dominik od Matki Boskiej Anielskiej, w życiu świeckim Jan Dominik Romani, pochodził z Cosenzy, przywdział habit pijarski, będąc już kapłanem, w Rzymie 16 II 1620 r. Złożył śluby uroczyste w Savonie 25 III 1624 r. W latach 1624–1629 pełnił posługę pijarską w Ligurii, a w kwietniu 1629 r. wraz z o. Janem Baptystą Constantinim i innymi, których nazwiska pozostają nieznane, został wysłany przez ojca prowincjała Franciszka Castelli do Mediolanu w celu przyswojenia sobie metody Kacpra Scioppio. Pod koniec października 1629 r. został wysłany do Florencji, gdzie był zastępcą przełożonego i nauczał metody Scioppio. Następnie stał się znów potrzebny Kalasancjuszowi w Rzymie. Po krótkim pobycie w Rzymie i Frascati w 1632 r. udał się do Cosenzy jako przełożony. W kwietniu 1634 r. znajdował się w Neapolu w domu Puerta Real, a pod koniec 1624 r. interweniowało Święte Oficjum, umieszczając go oraz o. Makarego z Bolonii w miejscu odosobnienia, aż do grudnia tego samego roku. Dnia 17 XII został uwolniony, uznany jedynie winnym nieostrożności podczas kazania. Udał się na Sycylię, a we wrześniu 1637 r. wrócił do Włoch, zostawszy rektorem we Florencji z dniem 13 XII. Pomagał tam pijarom współpracującym z Galileuszem i sam był uważany za jednego z nich. Zajmuje się szkołą szlachecką oraz nową gramatyką łacińską, wprowadzoną przez o. Apę. Oskarżony wraz z innymi przez o. Mariusza Sozziego przed trybunałem Świętego Oficjum, w październiku 1640 r. został pozbawiony rektoratu oraz głosu czynnego i biernego, z której to kary zwolniono go dopiero w 1645 r. W 1646 r. został przełożonym domu Puerta Real i był nim aż do początku czerwca 1646 r. W grudniu tegoż roku musiał opuścić Neapol, aby jako kapłan niepochodzący z tego miasta spełnić nakaz kardynała Askaniusza Filomarino. W styczniu 1647 r. otrzymał brewe na przejście do kleru świeckiego (por. ES II, 1803-1).
