Urodził się w Vicenzy w szlacheckiej rodzinie. Zdobył doktorat obu praw na uniwersytecie w Ferrarze i po wyświęceniu na kapłana udał się do Rzymu. W latach 1602–1607 był towarzyszem Kalasancjusza, w czasach, w których powstawały Szkoły Pobożne. O tym, jak wysoko cenił Założyciel jego i jego cnoty, świadczy ten list.
W 1606 r. przez pewien czas przebywał w Neapolu, skąd powrócił do Rzymu, a następnie w 1607 roku udał się do swojej diecezji wezwany przez własnego biskupa. Zmarł, mając 57 lat (29 VIII 1616 r.), na kilka miesięcy przed wyniesieniem Szkół Pobożnych do godności zgromadzenia o ślubach prostych. Zaraz po jego śmierci myślano o jego beatyfikacji, ale przeszkodziły temu dekrety Urbana VIII dotyczące takich procesów. W 1674 r. znów podniesiono sprawę, ale ponownie ją przerwano, być może z powodu braku zainteresowania. Choć żył samotnie w Szkołach Pobożnych przez 5 lat, zawsze był uważany za jednego z czcigodnych mężów, za wiernego towarzysza Założyciela i za przykład pijarskich cnót (por. EP II, str. 67).
